Tek Kişilik Tavla Şiiri - Şener Kördal

Bu aralar tek başıma tavla oynamayı öğrendim
Ben benden daha şanslı hep ben kazanıyorum hep ben kaybediyorum
Hani böyle zarları daha bir hırslı atarsın ya istediğin sayı gelsin diye
Ben hırsımı hangi yanıma kullanmam gerek konusunda kararsız kalıyorum
Yenen yanıma kullansam
Yenilen yanma üzülüyorum
Yenilen yanıma kullansam
Yenerken yenik duruma düşmek istemiyorum
Aslına bakarsak ikisi de benim
Ama tavlada hırs olmayınca sevk vermiyor
Hayatta öyle değil mi?
Üçü beşi hesap ederek bir yerlere kapatarak kendimizi yaşıyoruz ve karşımızdaki kim olursa olsun açığını görünce vuruyoruz hiç acımadan
Sadece kendimize olan egomuzu tatmin etmek için kaybetmenin verdiği intikam duygusunu kazandıklarımızdan çıkarıyoruz
Oysa ne gerek var ki
Yenilmeyi bilmeden yenmeyi öğrenmeye çalışmak bencillik değil mi?

Hayatta tavla gibi mutlaka bitecek sadece süresine biz karar veremiyoruz

Ben hayatımı da tavla gibi tek başıma oynamaya başladım
Hiç kimseye bir oyun teklif etmeyi düşünmüyorum
Bir gün karşıma beni kendi oyununa davet eden biri çıkarsa belki o zaman yalnız oynamanın verdiği tecrübeyle söylerim oyunda yenmek veya yenilmek değil berabere kalmak en zevkli olan ben intikam duygularımdan arındım bundan sonra biriyle oyun oynayacaksam berabere kalmalıyım olmayacaksa bu söylediğim illa yenilecek veya yeneceksem bana göre değil

Ben zaten beni yeniyor ve kendime yeniliyorum bana beraberlik lazım…