Tek Kişilik Mahzen Şiiri - Yılmaz Barıtlı

Gazetedeki bir yazı gözüme ilişti
Pazara kadar değil mezara kadar sevgi.

Yaşlı bir ciftin ölümü idi haberde geçen.
Eşin birisi kalp krizi geçirmiş,
diğeri de onun acısına dayanamayıp oda kalp krizi
geçirip vefat etmiş.
Yanyana defnetmişler yaşlı sevdalıları. Manşetide böyle idi.
SEVGİ ÖLÜMSÜZDÜR.

Birden düşünmeye başladım.
Sevebilmişmiydim bende böyle ölümüne!
Yada birisi sevebilmişmiy beni böyle ardından ölümüne,
Hatta yanyana gidecek kadar ahrete?

Hani sevgi ölümsüz derlerdi ya!
Sen sendeki sevgimi öldürdün.
Bendeki ni değil.
Üstelik bendekinin ömrüne ömürler kattın.
O ömürle sevgim eski sende sürecek.
Yeni sende değil!

Allah gecinden versin ama dilim varmıyor.
Ölüm bir gün gelecek, sanada banada.
Ben sağsam gelirim cenazene.
Okurum bir rahmet duası.
Hee sorarsa hoca helalleşmek için, merhumeyi deyip...
Maddi anlamda hakkım helal olsun kat be kat.

Lakin manevi haklara gelince; Sevgi.
İşde dur orada.
Hesabımız öbür dünyada Meleklerin huzunda.
ilkin ben gidersem sorun yok.
Beklerim bu dünyada beklettiğin gibi beni, nasıl olsa.

Belkide işledim dünyadaki tüm suçları.
Yerim bile hazırdır yerin yedi kat alt da.
Bir yemediğim nane kalmışdı kul hakkı.
Onuda sen yedin benim yerime.
Yedin sevğimin hakkını bitirdin.
Helal etmiyorum sana.
İki cihanda da olsa.

Ben yinde saklayacağım.
Helal hakkımı.
Bende saklı kalmak kaydı ile.
Tek kişilik mahzenimde.

05-01-2011 Çorlu