Gün ağarıyor
Saçlarına kızıl bir gölge değiyor
Teninde unutulmuş yakamoz ışığı
Ruhumun ufuk çizgisinde kovalıyordum seni
Uzaklaşıyordun,
Ben kıblemi dönüyordum sana
Yirmi dört vakit sensiz yaşıyordum
Her sabah düşlerimde kanatlanıyordun
Maviye yıkanıyordun,
Maviye dokunuyordun
Uzadıkça uzuyordun
Seni düşlediğim geceler kadar
Çaresizce bekliyordum
Gelmeyecektin
İnancım zift gibi yapışıp kalıyordu zemine
Raylarına bir yenisini eklediğim vagonun ardından koşuyordum
Sahipsiz istasyonlarda rastlıyordum kendime
Kayıt Tarihi : 8.4.2008 16:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)