Tek Kişilik Koltukta Yol Hikayeleri

Hayat dediğin
Tek kişilik bir koltuk
Ormana giden çok katlı bir otobüste
Sirk var dediler geldik
Para aktı damarlardan
Döndük elimiz boş
Gördüm
Bukowski’nin kızları da
Tolstoy’un ahlakı da
Boşaltamadı küllükleri
Merhametsiz tanrısı vicdan insanın
Susmadı bir türlü
Ve kulaklar artık sağır
Sinirleri alınmış kalbi insanların
Susturdu tanrıyı
Ya da kulaklara pamuk tıkadı
Vakit geldi ve tanrı
Pamuğu verdi eline imamın
Soktu karanlık deliğe
Kapılar kapandı
Ve biz dışarıda kaldık
Umutsuz üşüdük
Kimi kanyaklara sarıldı
İçerdekilerden ne ses ne işaret
Sonradan öğrendik
Pamuktan sonra
Meğer kapı kapandığında
Onlar da içerde kalmış