Tek Kişilik Kaygı Şiiri - Haydar Metin

Tek kişilik kayğı!

Yoksulum, hemde iliğime kadar.
Zoruma giden
Ardımız yok diye,
lafımıza kulak asan kalmadı!

Kabasakalın firar ettiği ülkemde!
Mecal, Fer ne zıkkımsa ,hepside düşman !
Yokmu bir müslüman, omzuma el atacak?
Oysa Sabah Akşam Aspirin yutuyorum,
kanı donmuşlar için.
Bir gülsem, ahh bir gülebilsem
geceme gün inecek yedi cihan aşkına..
Merhamete hasretken, ortalık yerler
beylik laflar yüklüyorum sırtıma
şevkatı sıvazlayıp güldürsün diye..
Sevincim çocuksu,
kahkaham neden kendime düşman?
Neden ömür köprüm göçük altında ?

Bazen, lan Eşşek ne iyi insanlar var hala ,
dik dur, dik otur desemde,
dinime imanıma yook yok
kaçacak delik arıyorum, kayğım ve korkularımdan!
Anasını satayım,
sanki hepside canıma zimmetlenmiş gibi!

Kim kurtaracak beni kiim?
Vallahi son günlerde
Kadiköy rıhtımında, falcılara dadandım.
Elimi göge uzatıp faldaki yıldızımı tuttum.
Ne böyle yaa,
nalet olsun,
aynı aşağısı
içi book dışı bok!

Özlem yastığıma düşende
kirpiğimden sevda süzülür beyaza!
Yastık altında kimsesiz bu aşk
dudağımı ısırır,
hıçkırır hıçkırır hıçkırır
ve Pembesi az
sensizlige çalan gecemde,
sana uzaktan ağlarım
yüregi kanayan,
eyy suskun acılı sevdam!!

Haydar Metin