Başkaldırıyorum,
Kalbime çizilen sınırlara.
Bir ummandır sevgi...
Nasıl hapsedilir bir gönülde;
Nasıl sığdırılır dört duvara;
Bir şehre, bir ülkeye, bir dünyaya?
Nasıl sığar bir mevsime dostum,
Bir ömre, bir çağa?
Ve nasıl sığsın sevgi
Bir coğrafyaya, bir toprağa?
Baş kaldırıyorum.
Aklıma çizilen sınırlara.
Bir fırtınayı nasıl engeller yelpaze;
Ve bir Volkanı çakıl?
Kasırgalara direnebilir mi küflü fikirler
Ve dayatılan bentler beynime beynime?
Her şey donuk, mat...
Hayat oyununda kıyasıya bir satranç...
Ve Şah Mat...
İsyan ediyorum.
Her ne ise ona önümde duran...
Âzâde kuşlar gibi sonsuzluklara uçmak,
Maviliklere kanat açmak istiyorum.
Biliyorum artık
Ne kartondan Kaplanlar yırtıcıdır;
Ne de duvarlara çizilen at kişner...
Ne Dünya düz,
Ne de geceler gündüz...
Başkaldırıyorum.
Çizilen hudutlara
Kalbime, bedenime
Ve saldırgan haydutlara
Başı ayaktan ayıran
Kalbi kafadan...
Ve aç kurtlara...
Bir gün bekliyorum en içten
Bu devin yeniden doğduğu küllerinden
Yürüyerek üzerlerine üzerlerine cücelerin
Tutup mâkûs talihlilerin ellerinden
Güneşten oklar fırlatan kalbine gecelerin...
Bir bahar muştusu bekliyorum, çok yakın...
Belki şimdi yalnızım
Gelecekler ama biliyorum
İnsanlar akın akın...
15 Mayıs 2018
Kayıt Tarihi : 14.3.2020 20:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!