Tek kişilik hüsran; YALNIZLIK

Karanlık dost,
Işıktan küheylanlardır yıldızlar
Kendi yörüngelerinde savrulan
Sancısı ise sende...

Günden kopan çığın önünde
Güne koşan avare çığlık gece,
Gizlenir döşünde hayatın nal sesleri
Binbir gaileyle tende...

Genel girdilerden damıtılır özel çıktılar içine
Ne kadar çoğalırsa çoğalsın iç naralar
Duyanını bekleyemezsin hiç bir yerde...

Yeisleri döv
Ez içinde parçala
Derde büryan olduğunda bile,
En azından kalabalığa karış!
Lebini unutursan unut
Ama gözleri unutma!
Hayatın pandonimlerini izle..

Düşünürsün
Düşünürsün
ama düşündüğünle tartarsın
ve dersin ki;
- ´´Ulan bozuk kantarsın! ...

Aslında!
Öyle bir alışveriştir ki hal hatır sormak;
Yorduğun kadar yorulur, sorduğun kadar sorulursun..
Ötesi hüsran.
Kurşunsuz yaralar dil,
Tek başına vurulur
Tek başına ölürsün...

Tek kişilik bir oyundur yalnızlık...