Tek Kişilik Gülüşlerim Şiiri - Anıl Öncel

Bağlanmıyacaksın!
Teslim etmiyeceksin kendini,
Kanmıyacaksın gülüşlerine,
Seni seviyorum deyişlerini,
Vermiyeceksin kalbini,
Kitleyip koyucaksın kalbini bir yere,
Göstermiyeceksin kimseye,
Hani insanlar kalpsiz yaşayamazlarya;
Ben yaşıyorum nasıl mı?
Benim kalbim onda yaşıyo,
O nefes aldıkça nefes alıyo,
O gülünce bende gülüyordum,
O ağlayınca bende ağlıyordum,
Ama artık gülmek o kadar uzak ki bana,
Sanki son oyunumdu bu,
Tek kişilik bu gülüşlerim,
Artık zamanım azalıyordu,
Son perdede iniyordu ve ben gidiyordum,
Bir daha bu oyunn bu gülüşlerim gelmiyecekti yerine,
Elvada,elvada
Gülüşlerim!
Kendimi yasaklanmış bir kitap gibi saklıyacağım,
Çoğaltamasınlar beni açıp okuyamasınlar,
Bilmesinler dertlerimi,
Ben kendimle oynarım perdelerimi,
Her gece düşünürdüm seni yatmadan önce,
Aklıma gelirdin darma duman ederdin beni,
Bir sigara yakmak gelirdi içimden,
Ya içersem,ya içersem de sana zarar verirsem,
Diye düşünürdüm,
Hayır içmemeliydim kalbime zarar vermemeliydim,
Çünkü sen vardın orada,
İnsan sevdiğini zehirliyebilirmi ki?
Kıyamazdım ben ona,
Ama o kıyıp gitti,
Kıymak bir o kadar kolay mıydı sevdiğine,
Bitti ayrıldık istemiyorum seni demek,
Hani diyordun ya beni bırakma,
Ben seni nasıl bırakırdım bırakmam asla diyordum,
Ama sen;
Bırakıyorum seni artık arama beni diyorsun,
Hani bırakmak yoktu bizde,
Hasta olduğunda bir yerin açıdığında,
Kim vardı yanında?
Yine ben vardım,
Sen hasta olunca bende oluyordum,
Senin bir yerine zarar gelince benimde geliyordu,
O zaman iyi ki varsın diyordun,
Şimdi ben kötüyüm hastayım,
Hani hani,
Nerdesin,
Kimse bilmeyecek hastalığımı saklayıp gömücem seni,
Defnedicem senin heryerini ayrı ayrı topraklara,
Birleşipte gelme bir daha gelme geri,
Çünkü artık o aradığın kalp yok bende,
Hani sen benim meleğimdin,
Melekmiş ne meleği be!
Şeytan çıktın sen şeytan,
Meğer ki melek yüzlü şeytanlarda varmış,
Dünyada,
Artık çikolatayı da bıraktım sevgilim,
Mutluluk haram bana,
Ne kadar yesem beni o çikolata mutlu edemezdi ki?
Belki beynim mutlu olucaktı peki kalbim ne olucaktı?
Gerek yok, gerek yok kalsın orda çikolatalı mutluluk,
Kimse gelmesin beni mutlu etmeye,
Ben sakladım o mutluluğu,
Çoktan kalktı o tedavülden,
Sadece kalpsiz yaşayan ben birde sokak lambam kaldı geriye,
Artık çıkmıyorum bile evden,
Komşular öldü sanıyorlar beni,
Sansınlar,
Çünkü yaşıyormuydum ki ben,
Belki kayıtlar yaşadığıma şahitdi,
Ama ruhum,kalbim buna şahitlik edebilecekmiydi?
Mevlana ne demişti;
Aşk davaya benzer,cefa çekmek de şahide,
Şahidin yoksa davayı kazamazsın.
Aslında vardı şahitlerim bir sokak lambam bir de duvarlarım,
Ama onlarında konuşacak dilleri varmıydı ki?
Kalbimdeki sözler beynimdeki sözlerle kavga edip duruyordu,
Yine kazanan hep kalbimdekiler oluyordu,
Hala seviyorum diyordum,
Artık sevgili sana iyi bir temenni de bulunmak istiyorum,
Kendine iyi bak,
Allah seni mutlu etsin ey sevgili,
Ama öbür tarafta Allah seni yakanı bırakmıyacak,
Neden mi?
Bir insanı öldürmek en büyük cezalardan ey sevgili,
Allahın verdiği canı ancak o alır,
Ama sen naptın geldin,canımı aldın gittin,
Git,git!
İstemiyorum seni artık,
Bakmıyorum gözlerine,
Kanmıyorum artık yalanlarına,
Durma,durma git!
Hani öldürdüğün aklına gelirde biraz vicdanın sızlasın,
Ama o da gelmez ki sana,
Sende vicdan var mı ki?
Sana artık son sözüm;
Allah bana yaşattırdıklarını yaşatsın sana!