Tek Kişilik Aşk Şiiri - Nursena Kireç

Hüzünle dolardı kalbim,
Seni görmediğim tek günde bile
Gözlerine değmezse gözlerim
Fırtınalar kopardı içimde
Oysa senin haberin yokken bile
Bu yürek haykırırdı sen diye diye.
Zaman akıp giderdi bir su misali
İçimdeki kelebekler ise kaybolmaya meyilli
Dönmüyorken artık geceler sabaha
Anladım yar, değilmişsin kalbime sen.
Acı, hüzün, keder ekermişsin sen.
Lakin geçen tüm zamana inat
Gelmiştin sonunda, sevmiştin.
Pardon,
Ben öyle zannetmiştim.
Ama önce öğrenmen gerekirdi sevmeyi.
Yalpalamadan yüzmek için
Gönül denizimde
Sen ise o denizde boğmuştun ikimizi de
Geriye kalan ise eksilen bir ben,
Bende yok olan bir sen...