Tek Kişilik Şiiri - Nur Demirciler

Yalnızım,
Tekim,
Ama yine de kendime yeterim....

Sana ne ihtiyacım vardı ki benim,
sadece sevmek ve sevilmekse tek isteğim,
sensiz de yapabilirmişim,
zaten iki kişilik değilmiydi yaşadığım.

İki kişilik sevmedim mi hep?
İki kişilik özleyip,
İki kişilik dökmedim mi gözyaşlarımı?

Neydi bilemedim,
adını koyamadım,
tek bildiğim,
hep yalnızdım.

Şimdi sıra senin...
ister adını koy,
ister son noktayı,
tadını çıkar,
keyfini sür gönlünce,

Ama unutma hep tek kişilik.
İki kişiyle başlanan oyunun,
yaşanası tek gerçeğini bırakıyorum sana,
Terkedilmeyi yaşa
doyasıya...

Mart / 1995
ANKARA