Tek Kişi Üç Ses Şiiri - Sinan Köseoğlu

"Herkes var annem... Annem yok"
Cenin göbek bağına muhtaç... Sen!
Keskin uca hamle, yürek yaşamı kesti
Sızı, sızımı sözlük!
Yaşam mı insan mı sarhoş!
Ses verdin, seste sessizlik kaldın
Çığlık, sessizliğin sesi mi! Boşluğu geriyor anne
Parçalı dokun mu olmalı elim?
Sevdim sarıldım büyük, beyaz bir boşluk
Süt beyaz, memelerini emdim bütünün
Sıkıntı terliyim,
Terden anne olur mu?
Lisan bilmez ki ninni...
-Ey oğul!
Ninni ağıttan gelir
En güzel ses içerde kalır
Büyü olur... Ölemez
-Ses alsam, ses versem
İçimi doldurmaz ki bedenim
-Ey oğul!
Tinime aldığım
Büyümeye bıraktığım ceninim!...
Sarhoş küfeyle taşınır
Sen sarhoş, ben yorgunum.
-Bakıyorum, gördüğüm iki
Beyaz bir boşluğa sıkışık evim
-Ey oğul!
Sabahların hep yorgun
Hiç mi kalmadı tamam kalkıyorum sesin...

-oğul aldım oğul verdim
Kısır büyüdü sevi, sürdü ölüm
-Ey oğul!
Sevmek sevdadan
Masalın ne yarına! Masalım...
-Türküler ezberledim,toprak türküler
Unutulmuşluğum susuz
Suyun kaynağına neyim!...
-Ey oğul!
Su gelip geçer
Süzdüğün tortu sende kalır
-İçi dolu gitmeye vardım
Tokmak yoktu zil yoktu
Bağırdım:metalik bir ses!...Zile bas!...
Geldi sesin
-Ey oğul! Zordur ölürken doğurmak
Korkma sevdalardan aldım seni
Verdim sevdalara
-Sevdaya verilen söz, söz müdür
Sevda; ayakkabıların tersini düzünü bilmeyen
çocuk
-Ey oğul!
En çok sustuğun yerlere konuş
-Anne sarılasım geldi...
Hangi bedende gizleniyor sesin...