Tek Kişi Şiiri - Yusuf Yardımcı

Başlangıcımızda kim görmek isterdi ki
Mutluluğun altında yatan bu hüzün sonu
Ve ben istememe rağmen yine gördüm
Başlayış iki kişi şimdilik ise sonda tek kişi
Kaderimin en derin en acı bölümüne yazılmış bir aşk hikayesi
Bu o kadar tuhaf ki sadece yaşıyorum
Elimde değil ki zararım karım harcayım bir kenara atayım
Karım hayat sözlüğüne yazılmış ama...
Artık okuyacak mecalim mi kalmış
Zararım ise kalbimde ki yerini almış
Kalp gözümle baksam dünyana
İsyan ekleniyor dilime her bir açıda her bir bakış da
Hep sonlar duyardım üzülürdüm
Ama bu sonda vakit bile kalmadı yanımda
Dönüp bakabilsen ah bir kez arkana
Arkanda gidişine bu bedenden kopuk bir sen baka kaldı
Benim ki de bir isteyiş ya sözde...
Görebilir mi ki gözlerin?
Zaten görseydi veya görmek isteseydin
Çoktan görürdün değil mi?
Ve sen …
Görürdün de yine gider miydin?
Sorum boşuna bilirim zaten gittin...
Sen söyle
Ne eksik mutluluğumun oluşumuna,
Yeterince yok mu zaten yazılanda hüzün ve gözyaşı...
Öyle ya...
Çokta umurun daya...
Sorun değil çok kaldım sensiz tek başıma
Umut et dedim kendime hep sustum
Ama artık Can-canan sustukça daha da çok boğuldum
İyice senden oldum
Ve şimdi
Sensizlikle ölüyorum
Sende biliyorsun
Bu benim en büyük korkum
Korkum seni bana geri getirmez bilirim
Fakat bıraktığın yarım kalan tek kişide
Sonda olamayacak bu hikayede
Sen yaşadığın müddetçe inan
Beddualarımla işlenip mazimle süslenip devam edecek
Kaderinde bu hikaye
Ve...
Sana son bedduam benim bakıp gördüğümden de öte...
Kendine iyi bak