Çocukken annem beni evde yalnız bıraktığında, kibritle neredeyse evi yakıyormuşum...
Şimdi sen gitmekten bahsediyorsun, ve elimde tek bir kibrit var...
Dünyanın bütün bu kalabalığında yalnız bırakma beni
Senin yokluğunla tüm evreni yakmaktan korkuyorum..!
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta