Tek kadın sevdim Şiiri - Beşir Çitak

TEK KADIN SEVDİM

Hayatımda, tek kadın sevdim
Ben çocuktum, o çok güzeldi
Hala kirpiğimde dudak izleri
Bahardı saçlarında dans eden
Eteklerinden çiçekler saçılırdı
Yürüdüğü sokaklar coşardı
Viranşehir yeniden dirilirdi

Hayatımda tek kadın sevdim
Ben çocuktum, o gülüyordu
Uzardı geceler ben kırılırdım
Koca bir özlemin içindeyim
Yaşımdan taşan boyumu aşan
Yüreğime sığmayan bir sevdaydı
O gülerdi, ben kanardım

Hayatımda, tek kadın sevdim
Ben çocuktum, o bilmezdi
Bakardım uzun bakardım ağlamaklı
Şaşkın çocukluğumun serüveni
Oyuncaklardan vazgeçme sebebim
Ah o gözlerimde çırpınan buğu
En yakın en ulaşılmaz sevdam

Hayatımda, tek kadın sevdim
Ben çocuktum, o gidiyordu
Ardında ben paramparça ben yangın
Kanıyor çocukluğumun yetim günleri
Yana yana tutuşarak büyüyorum
Ben büyüdükçe, büyüyordu mesafeler
O gidiyordu ben yanıyordum

Hayatımda, tek kadın sevdim
Ben çocuktum, o evleniyordu
Beyazlar içinde nasılda salınıyordu
Gücüm yetseydi dururmuydu yürek
Olurmuydu hiç bu düğün dernek
Yada ben olurdum kollarındaki erkek
O evleniyordu, ben ölüyordum