Yıllar yılları kovalıyorken
Maziden tek kalan hatıramdın sen
Gönlüm de yer eden bir çizği iken
Mis kokum nurum canımsın annem
Hatıranı silemem bu bedenim sen
Bu beden görüyor yürüyor iken
Ten kokunu tenimden ayıramam ben
Senden ayrıldığım an ölümüm annem
Doğdum büyüdüm izin yürüdüm
Kabahatim çok iken sana yöneldim
Yanlışı doğruyu senle öğrendim
İlk adım atışım doğrumsun annem
Hastalanıp üzüldüm yere düşendim
Onur şeref haysiyet senle bilendim
Yaşlıyı genci senle sevendim
Sevgilim ilk benim sendin annem
Uyuyup uyandım ağlayarak kalktım
Sancılı gecelerde sıkıntı yaptım
Hastalandım nazımı sana aktardım
Uykusuz kalan hep sendin annem
Doğruya yanlış katsam yakalayandın
Açıklarımı örtüp tek saklayandın
Sıkılıp daralsam sancılanandın
Baba ocağında parıldayandın annem
Soy ağacımızın narin gülü sen
Gülüş tebessümle nazlı yürüyen
Örf adetle beni büyütüp yücelten
Kibir gurur etmeyen tek haysiyet sensin Annem
13.02.2009
Seyfi YiğitKayıt Tarihi : 13.2.2009 13:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ana gibi gül is kokmaz...Ana gibi yar olmaz...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!