Tek gül Şiiri - Ahmad Hanbali

Aldı götürdü dalgalar ince ince
Kızıldı.. yok, siyahtı... yok, diğildi
Meyhanede sarhoş; rüya mıydı, ne!
Beyazdı.. gittim sordum; adın neydi?

Sıla mı.. Aslı mı... yok, soramadım
Ki su döküldü üstüme; güzeldi
Utandım, kızardım, zorlayamadım
Bir nar yaktı içimi yok sebebi

Laleler de çoktur memleketimde
Ama çekti beni bir gül kokusu
İzlerim, "alındı" yazar üstüne
Merak ettim; kim çaldı o yan duruşu

Islak ve siyah renkli yaprakların
Ömür geçtikçe solmaz gözlerimde
Dudağında bir şarkı çalan keman
Diriltir gönlümü tek kelimeyle

Aşk dikenlerin kalbime batmasa
Paha biçilmezdi bu güzel dünya
Beni mecnun gezdirip ettin şeyda
Yeşerdi sahralar gözyaşlarımla

Kar değil doludur üstüme düşen
Yaprağı garibe açtığın zaman
Fazla hayâlıkla dert ettiğimden
Ağzım bağlanır konuşamam o an

Işıldayan ışığı alır kömür
Gözlerin bir deniz dalgası gibi
İnceden inceden alır götürür
Camdan yapılmış bu zayıf yelkeni

Tekrar kullanma artık bu hileyi
Yağmur değildi o sana dokunan
Sana yaklaşan sert, kalın bir eldi
açılacaktım düşündüm içimden

Açılsam da açılmasam fark etmez
Sesim gelmiyor ki, beni de görmez
Gözlemciyim ne kahraman ne üstün
Yok etti beni senin tecahülün

Ne olur bana bak demekten
Sıkılsam yakalasın beni verem
Diye bir slogandı beni yaşatan
Ama artık söndü gözümde yaşam

Islak ve siyah renkli yaprakların
Mülk olduğuna rağmen başkasına
Sevmiştim kalbimden ki ettin pişman
Sana bir sözüm var onu unutma

Mona Rosa değilsin ama teksin
Korkma kalabilirsin tek başına
O mavi kalın bulutla mutluysan
Gerek yok artık serin baharıma...