Tek Gerçek Şiiri - Armin

Camın buğusunda karalanmış bir ad,
Bütün özlemin yansımasıydı.
Bir başına anlamsız,
Bir bütünken harfiyen sen olan.

Delice sevişi kabullenmeyen bir ben
Ve yine gururun aşka galip gelen o naktası.
Gözlerden sızan damlanın hafifçe yere düşüşü,
İçimde incinmiş duygular yığınları..
Seslenişimde bir tizlik,
İsminin dudaklarımda fısıldanışı
Ama bilinmeden ama görülmeden.
Düşen her ince kar tanesine bir yalvarış:
Taşı,bu derin hisleri mesafeleri hiçe sayarak,taşı..
Duyulur belki çok uzaklardan da.
Ve belki yine kollarımın arasında bir sen,
Gözlerinin ahenginde kaybolan bir ben olur.
Bir peri masalında daha mutlu sona eriş olur.

İrkildim bir an, sessiz bir güvercin havalanışıyla,
Ufak bir gezintiydi,hayal dünyasının derin sularında..
Gerçeklik sen yoktun,
Kar tanesi fısıldamamıştı dudaklarımdan sana,
Kaderi yenememişti talihimiz ne yazık
Tek gerçek ne ben sendeydim artık,ne de sen bende.