Tek Fevkalade Şiiri - Nebi Ünler

Bir Nemrut ateşine, benziyor seni sevmek,
Gönüllü kurban bulup, kelepçe vuramazsın…
Ey güzel, bir tek seni, her şeye rağmen sevmek,
Benim mecnunluğumdan, yâd elde bulamazsın!

Ey bugün yüze gülüp, yarına tuzak kuran,
Her şey Tanrıya bağlı, umut kurutamazsın…
Ben adalet dilerim, adıma çizik vuran,
Vuslat, güneşe benzer, aşksız tutunamazsın.

Her şey gelip geçici, vadelidir her bir şey
Kâmilleşmiş* arifi**, putla avutamazsın…
Furkan’ı anlamışa, bulaşamaz haksız pey
Tanrı’nın mizanından, asla kurtulamazsın.

Gönülsüz gözlerinle, göğe baksan ıraktır
Nasipsiz arayışla, yürek arıtamazsın…
Manasız kibrin ile yere bassan, firaktır***
Uçmağa ulaşmadan, dertten sıyırtamazsın.

Muhammed’e, Ali’ye, Kerbela kanlı erim
Hüseyin’lik bilmeden, cemle tanışamazsın…
Dilemeden Tanrı’dan, mazlumun teri, terim
Karılmadan ruhunla, demle karışamazsın.

Samanyolu içinde, Biz’mi tek fevkalade?
Kıymet bilmez koyunda, seni uyutamazsın…
Karşılık beklemeden, yalnız sana amade,
Yılgın Yağmur limanı… Beni unutamazsın!

Kâmil: bütün, eksiksiz, noksansız, yetkin, tam. Ağırbaşlı, erişkin, eksiksiz, olgun, bilgili

** Arif: anlaması, kavraması, sezgisi güçlü, anlayışlı

*** Firak: Ayrılış, ayrılık, ayrı düşme, hicran, hüzün teessür

Aşiyansız, 19.12.19 – 09.20 Y.Y.