Tek farkla Şiiri - Hekim Coşkun

tek fakla!
hava hem soğuk,
hem yeni ağarmaktaydı zaman
tenim çiğ tanelerine değdi
adımlarım ıslak
gözlerim boşlukta,
başım sola eğik.
en çok; üşüyen kulaklarımı ellerimle kapamış.
belirsiz adımlarla yürüyordum
ismini bilmediğim kökü toprakta bir ağaç,
dalları yapraksız,
her biri tutunacak yeni umutlar bekler gibiydi
ve bir tek dostları vardı kuşlar
birazdan uçuşacak, konacak
ve paylaşacaklardı yaşamı dallarında ağacın.
tek farkla! ! !
ben umudu, emeği
onlarsa doğayı paylaşıyorlardı.
adını bilmediğim daha bir çok isim,
cisim,canlı,
cansız?
muhtemelen kötü bir rüyadan ürkerek uyanmış
bir çocuk sesi ağlamaklı,
kuşlardan önce,
doğaya aykırı
hıı! ! !
yaşama uyar.
korkulara gebe bir geleceğin habercisi gibiydi.
yasalar çıkarılmış,duvarlar örülmüş,
hapsedilecek sevgileri olacağı varsayılarak vurulmuştur.
tüm çocuklar gibi.
altı üstü,
üçte ikisi suyla çevrili,
kap-karalardan oluşmuş,
kime dünya?
tek farkla! ! !
kuşlar umuda uçmaz,
biz onların umutsuzluğuna bel bağlarız.
insanız ya! ! ! ..
ağacın en zayıf dallarından daha kırılgan.

Hekim Coşkun

www.antoloji.com\hekim_coskun

http://gruplar.antoloji.com/dusun