Habersizce Sevdim Şiiri - Mehmet Bildir

Habersizce Sevdim

Mavi düşlerimin ardına gizlediğim toz pembe hayallerimi yükledim sırtıma.
Apansız inen bir sessizlikte geceyle tanıştım.
Denizin ortasında, sert bir dalgayla savruldum şehrine.
Üstüm başım toz içinde… Gönlüm bir avluydu,
Beynimin kıvrımlarında binlerce volta attım ölümlü dünyanın şafağına.
Bir yıldızların masumiyeti vardı…
Bir de senden, dünden kalan o bir avuç sevgi.

Bir kahve tadı veren sohbetin,
Sert esen rüzgârlarında gördüğüm en sıcak manzaraydı:
Sarı saçlarından bir bir dökülen o gülüşlerin ardına yazdığım bestenin hissi…
Dinlediğim her şiirde,
Sesinin büyüsüne kapılıp,
Gördüğüm o masum bakışların ardına sakladığın hüznün tarifi yoktu.

Hayal kurarken…
Hayal kırıklarımı mı anlatsam?
Yoksa sana bakarken tarif edemediğim duyguların gerçekliğini mi?
Olur olmaz sebepsiz sinirlerini mi?
Hangisinden başlasam,
Bütün yolların sonu yine sana çıkıyor.

Daha neler neler var da…
Korkularının esiri olup deli divane gezmekten
Kendimi alamadım.

Acaba ben neyi, nerede yanlış yapıyorum diye düşünmekten
Alıkoyamadım kendimi.
Sen giderken,
Ardından koşup “Kadın, ben seni seviyorum” demeyi bile
Beceremezken…
Seni sana anlatmak ahmaklık olurdu.
Ben seni,
Başkasıyla olma düşüncesindeki sürgünlüğü
Her gün kalbimin sıcak zindanlarında,
Soğukları mevsimsiz yaşarken tanıdım.

Açık bir havada, ıslak düşlerimle yürürken
Zamansız bir yağmura yakalanmıştım.
İçim dolup taşmıştı senden biriktirdiğim duygularla.
Seni severek başladığım her şiirin ayrılığına savaş açtım.
Kaçmak, uzaklaşmak,
Defalarca kaybolmak istedim,
Kendimi kelepçelediğim bu aşkın deryasında.

Senden bahsedilince,
Derin bir nefes alıp dinlediğim güzelliklerin saatlerini unuttum.
Zaman kavramının kaybolduğu tek odak noktasıydı gözlerinin güzelliği.
Ben ne çok şey biriktirdim sana dair…
İlk defa içtiğim kahvenin tadı, hâlâ damağımda.

Sürgün olduğum bu yolda,
Kanatlarına sığındığım tek kadındın.
Bir gün bu duyguların farkına vardığında
Yanında olmayacağım hiçbir düşünceyi taşımadım.
Her durakta indirdim bütün kötü düşünceleri.
Bir boş otobüsün tek yolcuları gibi…
Ardında gülüşlerimiz, göz göze gelmelerimiz…

Sen mahur mahur bakarken etrafına,
Ben yaşam koyumun inşaatını yapmıştım kalbimde.
Yudumladıkça güzelliklerin ardından dökülüyordu masmavi gökyüzünden.
Martıların olmadığı bir gecenin karanlığında,
Tam orada, o sahilde işte…
Vurulmuştum o gülüşlerinin güzelliğine.
Senden ayrı gayrı bir nefes almadan…

Seni çok özlediğimi
Bu minik satırlara iliştirmek istedim.
Buram buram kokan bir memleket türküsü gibi
Sol yanımda taşıdığım notaların beslendiği bir türküydün.
Ben seni uzaktan sevdim.
Sadece sevmek istedim.
Habersizce,
Sen farkında olmadan, sessizce…
Cümlelerinin bile kafiyesiz kaldığı
Bir aşk öyküsünün dramıydı sana tutulup dile gelemediğim…

Kanatsız meleğim…
Kadın…
Sevmesen de severim.
Görmesen de görürüm.
Gelmesen de gelirim.
Sen benim Rabb’imden dileyip de gerçekleşen tek duamsın.

Mehmet Bildir
16.01.2025