Yüreğime sığındım, kara güller sunarak.
Birçok ümit besledim, kederle yoğurarak.
Kapılar bir bir kapandı, hüznü destekledi,
Birgün yüzüm gülecek diye umutlanarak.
Acılar yaş oldu, aktı kan gölü gözlerimden.
Yazık! Yıllar da uslanmadı bu dilin sözlerinden.
Kimliğime sığındım, el vermedi günlerim.
Hazin bir hüzünle belleğimi derledim.
Yaramaz çocuktu sanki; geçmişim, geleceğim.
Aldı yıllar beni benden, geleceği neyleyim…
Acılar yaş oldu, aktı kan gölü gözlerimden,
Yazık! Yıllar da uslanmadı bu dilin sözlerinden.
Döndü dolaştı yollar, yine yürekte son buldu.
En geniş odaydı, sevginin odağı buydu.
Ahh ta çeksem, kahkahayla da gülsem,
Biliyorum sığınacak ondan başka kapım yoktu.
Acılar yaş oldu, aktı kan gölü gözlerimden.
Yazık! Yıllar da uslanmadı bu dilin sözlerinden.
Yıllar da uslanmadı bu dilin sözlerinden…
Kayıt Tarihi : 10.4.2020 01:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!