Tek Dostum Sen Kalmışsın Ativan

‘bitik bir gün
hepsi bu’
evet böyleydi ritmik başlangıcı kırgın gün dansının
ölümle başlayıp ölümle biten
bir özleyişim vardı seni
yolların ırmakların haritadan bile silimdiği bu şehirde
bir yakarışım vardı ki seni
saçlarını,işkencesi olan düşlerimin
ellerini,bereketli topraklar ülkesi ellerini
bir bekleyişim vardı ki seni
seni bir
seni.

sen gittin de ne oldu
yüzüm ihtiyar köpeklerin aynasıydı
güzel kızların saçlarını taramalarına imkan veren
trajik olan her hayat hikayesine
dudaklarını büküp maziyi kovalayan birer koşucu olduk
bitmeyen hep çaresizliklerim oldu
sen, kırgın gün dansı ve senin saçların oldu
her gün iki tekrarla öğrendiğimiz danslar oldu
saçlarının güzelliği ile sen ölümle aramda soluk bir rüzgar.

bir avuç çocukluğumun gizli hatırası
çocuklar dansımızı öğrenemeden yaşadılar
bir mağaranın kileriydi oturduğumuz yer, temizlediler

unutulmaz bir sevda türküsüyüm
dostlarım,önümüzde rüzgar sürükleniyor
yaşadığımın izleri haplar,kayıp yolcu sesleri
denizler susayınca boğuşuyorum bir sis tablosuyla
içimde deniz,içimde sis,içimde rüzgar
sahi denizler susar mı hiç
bu benim yolum,susmayan
susamayan denizlerin yolcusuyum artık
artık yolcuyum.

ölümle aramda soluk bir rüzgar
anladım ki tek dostum sen kalmışsın
ağrılarım.hıçkırıklarım

bahar geldi yaz geçti
eski günlere düştüm biçare tenhalığım geçti
ben geçtim zaman geçti sen gittin.