Uzun ayrılıkların son vardiyası.
Hayaller çoktan devraldı gece nöbetlerini..
Sessizlik çarpıyor duvarlara.
Hıçkırık tutuyor duvarları,ağlıyorlar...
Takvimde üstü karalanan günler;
Yırtılıp yere düşmüyor,meydan okuyor yer çekimine..
Kapılar çok suratsız..
Yatağımdaki nevresimin desenleri bile farklı,ölmek istiyorlar sanki..
Sandalyeler en edepsiz küfürlerini çarpıyor suretime.
Farklıyım sanki bugün..
Zaruri ihtiyaçlarımı eylemlemek istemiyorum.
Küçük bir jiletle paylaşmak istiyorum bütün dertlerimi,
Ya da;
Annemin en sevdiği bardak takımının kırık bir parçasıyla..
Şiir değil,tek cümlelik şizofreni yağmalıyorum kağıda..
Bileklerim mi?
Annem siliyor yerleri..
Bardak kırıklarını,hayal kırıklarımla doluşturuyor aynı poşete.
Beni boşver,
Dökülen kanların yerine,yeni bir aşk pompalarız elbet..
Kayıt Tarihi : 2.2.2011 19:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!