Gözyaşı içe ait değildir.
Dış bir yansımanın ve düşüncenin eseridir.
Öze değip, yine o içten dışa yansır.
Bakışınız,sizi daima iç duyuşunuza iletir.
Oysa içten görülen, ne kadar duyuşlarda kalsada kifayetsiz
İçindeki gözyaşları kelimelere oldukça dahil,
cümlede bir zaman bütünlenir yaşam dile gelir.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta