Biz seninle bir denklem gibiyiz, çözülemeyen bir geometri sorusu sanki,
Farklı açılardan başlıyoruz ve kesişme noktasında buluşuyoruz,
Ben sana doksan derece düşüyorum, sen kırkbeş dereceyle sabitleniyorsun bana,
Bazen aynı kümenin elemanı oluyoruz, bazen farklı kümelerdeyken kesişiyoruz,
Her sayıya bölündüğümde sen çıkıyorum, sen toplamlarımın sonucu oluyorsun,
Kesirli sayıda pay veriyorlar beni sana, iki bilinmeyenli bir denklem oluyoruz,
Beni birle çarpıyorlar, seni bana bölüyorlar,
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta