Tek Başınasın Şiiri - Kerim Bulat

Ruh üflendiğinde anne karnında,
Tende can bulurken tek başınasın.
Bilinmeyen yurdun belli sonunda,
Dünyaya gelirken tek başınasın..

Göğe çevirsen gür bakışlarını,
Çıkamazsın hüznün yokuşlarını,
Yüreğinden kopan göz yaşlarını,
Sessizce silerken tek başınasın..

Geldi miydi dertler gelir ard arda,
Rahmet eksik olmaz hiç semalarda,
El açıp ettiğin tüm dualarda,
Mağfiret dilerken tek başınasın.

Efkâr basar sitem dolar gözüne,
Yaşlar cemre gibi düşer özüne,
Keder nakışları çizer yüzüne,
Aynalar gülerken tek başınasın.

Şualar kaybolup hilâl gelince,
Sarar şefkâtli bir el ince ince,
Vuslattır özlemi ruhun bu gece,
Sırlara dalarken tek başınasın.

Hasretiyle yanar Mecnun Leylâ´nın,
Dibi karanlıktır, engin deryanın,
Süslü bir tahtında yalan dünyanın,
Can verip ölürken tek başınasın..
 
Şimsekler mahkumdur bulut içinde,
Yağmurlar mahzundur umut içinde,
Musalla taşında tabut içinde,
Helallik alırken tek başınasın..