Büyük bir tarlanın ortasında,
Tek başına bir ayçiçeğiydi.
Tekdüze bir toplumda farklı bir kişilikti o.
Kızfın güneş üzerine vurdukça,
Sırtını güneşe dönmüş ve boynunu bükmüştü.
Toplumun üzerinde kurduğu baskılar karşısında,
Topluma küsmüş ve ondan uzaklaşmış bir kişilik gibi.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta