16/04/2002 Ordu/Ünye
Meltem rüzgarları eserken gözyaşlarımı kurutuyor
Bu yaşların yanaklarımda bıraktığı iz, adını somurtuyor
Görenler aht ile sorup, bu aşkın matemini sırtlıyor
Tek başımaydım, tek başına çırpınanları bulana kadar
İller harap olmuş, alt üst olmuştu, ben de üzgündüm
Harap olursak diye, üstüne titrediğim hüznümdün
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta