16/04/2002 Ordu/Ünye
Meltem rüzgarları eserken gözyaşlarımı kurutuyor
Bu yaşların yanaklarımda bıraktığı iz, adını somurtuyor
Görenler aht ile sorup, bu aşkın matemini sırtlıyor
Tek başımaydım, tek başına çırpınanları bulana kadar
İller harap olmuş, alt üst olmuştu, ben de üzgündüm
Harap olursak diye, üstüne titrediğim hüznümdün
Yorgun gözümün halkalarında
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Devamını Oku
Güller gibi fecr oldu nümayan,
Güller gibi... sonsuz, iri güller
Güller ki kamıştan daha nalan;
Gün doğdu yazık arkalarında!
Altın kulelerden yine kuşlar
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta