İçimdeki ateşi yalnız sen söndüremezsin!
Karanlık gecelerimin tek ışığı da sen olmamalısın.
Sen olmayınca yok olmam
Seni de öldürebilir.
Ayaklarımın üstüne basmayı öğrenirsem,
Yürümeden koşamayacağımı bilerek.
Tek başıma tutunabilmeyi bilirsem
Hayatın yakasından,
Seni kırmadan,
Kendimi kırmadan,
Aşkı yormadan.
Hüznü de kabullenebilirsem
Sevinçlerim gibi.
Gözyaşlarımı saklamadan ağlayabilirsem,
Ve gülmeyi becerebilirsem her renkte.
Var olmayı başarabilirsem
Hayatın en zor anlarında.
İnan,
Seni de daha iyi sevebilirim böylece.
Kayıt Tarihi : 30.1.2010 21:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sibel Aydın](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/01/30/tek-basima-varim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!