Tek Başıma Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Karasevdaya tek başına düşülür anam babam,
Tıpkı son bir adımını bir karanlık uçuruma atmışsın gibi,
Yoluna bir okyanus çıkmışcasına, bir bilmediğin yerde,
Tıpkı idam sehpasına gider gibi tek başına,
Tıpkı çarmıhlara gerilircesine,
Karasevdaya tek başına düşülür anam babam,
Delirircesine,
Can verircesine.

Onu için tek suçlusu yok benden başka, karasevdamın,
Tıpkı tek kurbanının ben olduğum gibi,
Kendim düştüm, kendim çektim acılarımı, yıllar yılı,
Ne kimselere yalvardım, ne kendimi acındırdım,
Mutluluğumu gösterip duran ne bir saatlerim vardı
Durdurdum.

Seve seve pençelerine verdim yakalarımı karasevdanın,
Yaralı yüreğimi hedef tahtası yaptım oklarına,
Çarmıhlara gerdirdim bedenimi seve seve,
Sineme çektim seve seve acılarımı, sızılarımı,
Selelerimi sellere verdim,
Uykularımı, aşımı, ekmeğimi yellere,
Süs için mi benzetilip durdum bir ömür boyu
Delilere?

(KANAMA YÜREĞİM isimli Serbest Şiirler 'inden > 83-84/100)