Tek Başıma Şiiri - Seda Ömercikoğlu

Sevdiğimi düşlüyorum
Bir kafenin son katında, son masasında...
Şu İstanbula her geldiğimde
Ya sonbaharın sonu
Ya başlangıcı olurdu.
Yani hem yeşerir, hem solardım...

Yan masamda orta yaşlı bir adam vegenç bir kadın
Arkasında ise daha da gençler..
Herkes çift bir ben tek bir kafenin son katında,
son masasında....

Köprüden geçerken yada
Vapur sefası martı kuşatmasında
İçim üşür, çay bardağının inadına

O kadar uzaktasın ki
Bense o kadar minik ve çaresiz
Ama birşey var ki o şüphesiz....

Heryerde adının yansıması
Hani benim sana seslendiğim
Aşk de, tutku de ne dersen de
Gerçek olan seni çok özlüyorum
Son katta, son masada

Gönül bu bir DADAŞA vurulmuş
Kilometrelerce ötede, bir cana
Onunla çarpar yürek, onunla şevişir rüyalarda...

Bir yüzük var parmağımda, çıkarmadığım
çıkarmaya kıyamadığım...
Siyahlar giyiyorum büsbütün
Bu bahtımın karalığı de istersen
Yada gözlerinin siyahlığı
Olsa olsa o gölgenin yansımasıdır
Tam ensemde...
Bankalar caddesinin tam tepesinde...
Son masada, tek başıma...

Hadi ordan deme
Herzaman dürüst bu aşk ve saf
Senin için çarpar, senin nefesinle atar
Senin için yaşatır dualarında...

Son masa, son aşk ve tek başıma

(2mart 2003)