Karanlık odaların loş ışığında
Yalnızlığın gölgesi çöküyor üstüme
Duvarlarla hesaplaşıyorum her gece
Dalıyorum yine uykulara sessizce
Unuttum ben, hem gecemi, hem gündüzümü
Yıllarca içime attım sevincimi hüzünümü
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
