Tek Amin Şiiri - Gürhan Olcaytürkan

Bir veda belki de son görüşmemiz
Bir veda belki de dost kalacağız dememiz
Bir veda belki de son kez söylenen sözler
Bir veda belki de benimsin kelimesinin son izi
Birkaç dakika sessizliğe
Yankılanan gözyaşlarının aşkı

Dudaktan çıkan kelimelerin yaşı
Gözdeki nemden gelir

Sus tek kelime söyleme
Yağmurlar eşlik etsin sensizliğin sesine
Yağmurlar senin şehrinde üzerine yağsın
Ben şehrimde sırılsıklamım
Son günlerde anlamıştım terk ettiğini
Konuşmalarında ki ısırdığın dudağının kanaması
Yüreğinin sesini dilinin hapsetmesi
Gözlerindeki kaçamak bakışlar
Vedaya hazırlanırlardı oysa

Son günlerde anlamıştım terk ettiği
Hayallerin yetmediğini
Düşlerin yetim kaldığını
Yalnız gecelerin soğuğunda
Çaresiz yapayalnız kaldığını
Aşkın sıcaklığını
Yaşayamadıklarını bir başka dilde aradığını
Biliyordum

Duvağını bu gönül açamadı belki
Hasretlik şehirlerimizi sardı

Gurbette bazen ölüm bir eve iki kez uğrar
Boş mezara kılınır namazlar
Mahremin karasına karışır
İki ayrı duaya
Tek âmin