Yılın en tehlikeli zamanları bunlar işte,
Bahar geldi, cıvıl cıvıl her yer
İnsana yalnızlığın en çok koyduğu mevsim,
Yüreklerde kavak yelleri eserken hele de…
Seven sevilen çiftleri görmeye alışıyor da insan,
Evine çekilip de kendiyle baş başa kalınca,
Bir de anıları varsa evinde,
Bahçesinde baharı paylaşmak istiyorsa sevdiğiyle,
İşte o zaman çok zor geliyor yalnızlık…
Düşüyor anıların peşine,
Kızıyor belki de kendine ve başlıyor sorgulama,
Neden… Diye.
Nedeni, niçini yok aslında,
Yaşanması gerekenler yaşanıyor…
Çare olmuyor kızgınlıklar, suçlamalar.
Yanında bir nefes, bir ses, başını dayayacağı bir omuz,
Tutacağı bir el, sarılacağı bir beden isterken…
Hatırlıyor kahkalarla süslenen sohbetleri.
Ve istiyor işte…
Umutlar taşıyor yüreğinde,
Hayaller kuruyor geleceğe gerçekleşmesini dileyerek.
Ve dualar ediyor,
Tehlikeli mevsime kanıp da,
Yanlış sevdalara kapılmamak için…
02.04.2010
Belgin YazarKayıt Tarihi : 28.5.2010 14:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!