Teğet geçiş Şiiri - Nevzat Özkan

kurulmuş saat gibi
otomatik uyandım,
geceden gündüze teğet geçişte.
ben kimdim,neredeydim?
korkuya gerek yoktu,
kabus dolu bir gecenin ertesi
açık kalmıştı pencere.
duvarda,
odayı terk etmeye hazırlanan
söğüt yapraklarının gölgesi.
bahçede,
çığlık çığlığa alakargalar.
başucumda okunmamış bir roman,
yanımda karım,
yan odada kızlarım.
uzaklarda ise,
sayıları her geçen gün azalan
güngörmüş yakınlarım...