.Teğet Geçerken Gülümsüyor Zaman..

Sevda çıkmazım,
tan yerinden doğan güneşle ısınır ruhumun soğuk bedeni

sarı duvarlarıma yansıyan kimsesizliğim,
çatı katı izbeliklerini yaşar kendi yalnızlığında,
gece karası gölgeler raks eder avuçlarımda
hüzün nöbetlerinde mavilerim Seni büyütürler gizlice

kuytusuna tünediğim gitmelerin bir bitse artık diyorum

şimdi tan kızıllığı karanlığı döndürüyor göbeğinden aydınlığa
bütün gece ayaktaydım
pencereyi açıp dışarıyı seyre koyuldum
sokak sabahlarının keşmekeşini ruhumda taşıyorum
uzun saçların omzundan yastığa,
oradan yatağa doğru bir nehir gibi süzülüyorken…
içim acıyor,
sessiz çığlıklarımı duyuyor musun..?
grilerim bir türlü maviye dönüşmüyor
teğet geçerken gülümsüyor zaman