Teğet... Şiiri - Hasan Esat Heptunalı

Bu duyduğum…
Zembereği boşalmış bi saatin sesi mi?
Yoksa, ayak seslerim mi yaşamın içinde koşuşturan,
Tüm farkındalıklardan uzak?
Bir tren olmuş yaşam…
Bakıyorum…
Neden sonra fark ediyorum…
Az önce ufka uzanmıştı gün batımı
Ve…
Gözümün ucundaydı erguvan
Kim söndürdü ışıkları?
Ne zaman örtüldü gece üzerime?
Ne zamanlar…kimler…döngüler…
Gidişler gelişler…
Dönemeyişler…
Kalışlar…
Yine yaşamın teğetlerindeyim
Günaydınlar…