kollarımı açsam
sığmaz çığlığım koynuna
usul usul çiğniyorum sözcükleri
ayarı ihlal edilmiş bir kol saati
zaman t u t u l a m ı y o r
hangi melekle sevişiyorsun
günahlarımı bağışlatmak için
ilmeği kaçmamış tek kelime söyle
yakılmış bir İmgeden düştüm
gözlerimin ucuyla topluyorum çiçekleri
içimde kımıldayan bu süreklilik
acıları buluşturan
hep aynı istasyonlar
tersi de olsa
sıradan herkesin bildiği
ihmal edilmiş sevinçlerin ertesi...
içinde yaşamadığın acıları duymuyorsun ya
anlıyorum demek ahmaklığını paylaşıyorsun daha çok
ikinci şansı olsa da doğmaya
insan aynı sancıya doğrulur...
değişen ne
hayat sıkıcı ve içinden geçen her şey lekeli
“beyazın beyaz olmasındaki tek neden az sonra kirletilecek olmasıdır belki ”
belki de sokağın ortasında
“memeleri sarkmış bir kedinin yavrusunu emzirmesi kadar anlamlıdır hayat”...
yani: avunacak ille de avutacak bir malzemeden arta kalan kıyıda
zaman
o zaman da kalmış bir fiil
........................................................çekiminde insan yorulur
gölgesinde sakladığı her öykü
ezberi bozulmamış bir dua gibi okunur
insan doğar
.....................insan yaşar
............................................insan azalır
“sevgilim” kara bir sayfanın tam orta yerinde asılı bir ceket gibi durur
yani: sevmenin uzun bir yol olduğu unutulur...
yüzü kızardı elmaların
gövdesinde büyüyen acıyla...
hiç ağlamadım
tükürdüm yüzüme...
Kayıt Tarihi : 1.5.2008 05:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
“adı sadece asma olduğu için sevmiyorsun asma yapraklarını içi fıstıklı dolmaları yemeye utanmıyorsun ama.”
Özellikle şiirlerini böyle güçlü finallerle noktalarken...
“beyazın beyaz olmasındaki tek neden az sonra kirletilmiş olmasıdır belki ”
belki de sokağın ortasında
“memeleri sarkmış bir kedinin yavrusunu emzirmesi kadar anlamlıdır hayat”...
yani: avunacak ille de avutacak bir malzemeden arta kalan kıyı ki
o zaman
o zaman da kalmış bir fiil
........................................................çekiminde insan yorulur
gölgesinde sakladığı her öykü
ezberi bozulmamış bir dua gibi okunur
insan doğar
.....................insan yaşar
............................................insan azalır
“sevgilim” kara bir sayfanın tam orta yerinde asılı bir ceket gibi durur
yani: sevmenin uzun bir yol olduğu unutulur...
yüzü kızardı elmaların
gövdesinde büyüyen acıyla...
hiç ağlamadım
tükürdüm yüzüme
Güzel anlatım yürekten kutluyorum. Ayrıca günün şiiri seçilmiş şaşmamak gerek. Bu anlamlı şiire puan vermemek saygısızlık olur tekrar tebriklerimle saygılar
genzimizde kannn tadı..
TÜM YORUMLAR (29)