Teferruat Şiiri - Mustafa Talha Göktay

Teferruat olan sen değilsin
Yalnız kelimelerimi süsleyen dünyadır
Tecrite aldığından beri yüreğimi
Susturan bir parça bahardır
Hem İran kadar uzak
Hem bahçemdeki güller kadar yakınsın
Diyar-ı iklim-i rum’un çekirdeğinde
Kaynıyorsun bir volkan gibi
Ve her yana saçılıyor dudaklarındaki ateş
Polisiye bir romanda gibiyim
İpin ucunu tutup çeksem gelmiyor
Gelse de sonuçları müphem
Yıksam ortalığı altındayım enkazın
Yıkmasam,
Kalbimin hemen altında sürrealist bir enkaz
Yıkamıyorum...
Ve her yıkmadığımda ortalığı
Adım ortalanıyor ceza sahasına
Bilmiyorum ki
Adımı oradan sen mi kurtarıyorsun