Tefekkürümüz Şiiri - Nebi Ünler

Tefekkürümüz; Bulut eker,
Rüzgâr biçer, toprak içer…
Yıldırımlar, şimşekler cilvesidir
Gökyüzünün… Yükselen er geç düşer.

Bir damla (Alak) dan beşer
İlk buyruk Oku (İkra) ’nun bir hikmeti olmalı
İlim müslümanın yitik malıdır demiş peygamber
Aklı olan; Bu kan, bu gözyaşının sebebini sormalı
Neden, niçin, nasıl, insan kendi kaderini seçer?

Ne erkekler, ne dişiler
Men edilmiştir, tefekkürden, ey oğlum, kızım…
Ayırmaz güneş, ay, yıldızlar, gündüzler, geceler
Ah o “Elma”dan tatmak ah! Ezeli, ebedi sızım
İman ettim, Mavera’ya kalacaktır, birçok bilmeceler

Gök iter, yer çeker
Yılgın Yağmur’um kanatların yok ki uçamazsın
Uçmağa varmak demiş atalar… Ruh nereye göçer
Ne olursan ol, Tanrı’nın buyruğundan kaçamazsın
Alemlerden bir alem de ne yaparsan yap, ömür geçer