Tefekkur ve Sukur Şiiri - Saim Osman Koken

Yagmur yagiyor nihayet.
Uzunca bir kurakligin ardindan.
Muzik nagmeleri gibi,
Topraga vuran damlalar, islak toprak kokusu.
Cigerlerime cekiyorum, nefesler dolusu.
Eskilerin deyisiyle, rahmet yagiyor.
Yer guluyor, gok agliyor.
Nasil rahmet olmasin ki?
Vermeyince yuce yaratan,
Bunca gelismis sandigin teknolojinle
Nasil? ne kadar sulayabilirsin ki?
Bu kurakliktan, serha, serha yarilmis topraklari.
Bak tonlarca su iniyor yeryuzune goklerden,
Ama heyhat gercekten habersiziz bu nimettten.
Islandin diye kufur edecegine,
Soyle bir dusunsene,
Acizligini gorsene.
Yok, derimiz kalinlasti, hissetmiyoruz.
Kalplerimiz katilasti, beynimiz durdu,
Idrak etmiyoruz, gormuyoruz nimeti,
Bu yuzden Ilahi adalet, hakkimizda hukmeder,
Layik oldugumuz zahmeti.
Yine de rahmet ediyor Rahman,
Ki; sel olup da bogmuyor, dokulen sular semadan.
Evet, dinliyorum yagmurun sesini,
Icime cekiyorum, islak topraklarin bugusunu.
Ve sukrediyorum
Sukr ediyorum kendim icin,
Sukr ediyorum herkes icin,
Sukrediyorum ki Rabbime,
Sadece o sukre layik oldugu icin.