Tefekkür Ufku Şiiri - İbrahim Sağır

TEFEKKÜR UFKU

Varlıkların merkezinde ben varım,
Bir zerreyim lakin güneş malımdır,
Kâinatı harman eder efkârım,
Benliğimde saklı hayat denen sır.

Benim bu âlemin sebeb-i halkı,
Varlık incisinin sedefi benim.
Devran aynasında gölgeyim belki,
Kaza oklarının hedefi benim.

Kehkeşanlar benim için dönerken,
Güneş benim için doğup batmada.
İçimde volkanlar yanıp sönerken,
Arzın nabzı benim için atmada.

Efkarımdan sarhoş dağların başı,
Toprağımda gülde biter, dikende.
Ten kafesim zıtlar mekanı çarşı,
Sefa süren de ben, cefa çeken de.

Ben evrenin aziz misafiriyim,
Bu dünyanın hudutları dar bana.
Ebet yolcusuyum, her an diriyim,
Ölüm ancak en vefalı yâr bana…

İbrahim SAĞIR