Tefekkür-ü Alem Şiiri - Nuh Comba

Tefekkür-ü Alem

Dünya aleminde küre-i arzda
Mevcudat zikreder hali niyazda
İlahi emirle donmaz ayazda
Çünkü Mikail’e ferman okutur

Yapraklar Poyrazla gökte savrulur
Şemsin ateşinde yanıp kavrulur
Kün derse yaratan yoktan var olur
Tahıl tanesinden nakış dokutur

Rızkını vermişse yüce yaratan
Kilini çamurdan arıtır satan
Yılanın zehrine şifayı katan
Kan kussa damara derman akıtır

Tabidir, tabiat teslimdir hakka
Ne bir gram eksik ne fazla okka
Nasipte ne varsa olur o dakka
Rahmeti ilahi sırra bakıtır

Var mı gökyüzünü tutan bir direk
Arşın sinesine yükselir dilek
Sadakat mührünü yemişse yürek
Kurumuş dikende bülbül şakıtır

Nuh Comba