Tefekkür Damlaları Şiiri - Ali Rıza Malkoç

Bedeni toz edip, bir kaba koysan
Kabın şekli alır, ruhlar değişmez
Bahçeye girer de, bir aciz insan
Uzandığını yer, dallar değişmez

Oksijen yakıcı, hidro yanıcı
Kucaklaştığında, sudur değişmez
Ecel geldiğinde, kimdir kalıcı?
Koca sultan olsan, kader değişmez

Muhabbet mayadır, sevgidir unu
Ham ruh kendin sever, O’na erişmez
Kainat kol açmış, görülmez sonu
Yolda kalanlar da, kördür sevişmez

Elma dalda güzel, düşünce çürür
Her düşen toprağa, hemen karışmaz
Muvahhid olan kul, dosdoğru yürür
Devrilmez yıkılmaz, sele karışmaz

Kuşlar her yerde, hep aynı öter
Hepsini yaradan, birdir değişmez
Kanadını çırpar, tüyünü döker
Serçe kartal ile, asla döğüşmez

Arının zoru ne, bal verir bize
Tadın şifa bulun, akıl erişmez
Görmezsen iğneyi batırır göze
Acı tatlı kardeş, ama karışmaz

Güneş batar, nöbet aya devreder
Aydınlat dünyayı, kimse karışmaz
Isıtır ışıtır, kömürü nerde?
Emri Hakk’tan alır, boşa çalışmaz

Kainatta herşey, hizmetkâr bize
Tesadüfe yer yok, hatlar karışmaz
Tefekkür teşekkür, kulluktur bize
Görevi bilenler, kaçıp savuşmaz

Kedim pencerede, sabırla bekler
Bir şey ver yiyeyim, midem çalışmaz
Kızarak verirsen, çekilir geri
Yüzüne hiç bakmaz, küstür barışmaz

Ulu dağlar beni, duyar seslenir
Sinesinde sırlar, öze karışmaz
Yaylasında uyur, canlar beslenir
Haykırmazsan durur, söze karışmaz

Irmaklar hep akar, çöl döner göle
Okyanus su içer, çayla yarışmaz
Deniz balıkların, göz yaşı mıdır?
İnsanoğlu garip, canla barışmaz

Toprak bir mucize, ölüme mekân
Tohum filizlenir, doğan karışmaz
Bu sanatı görür, hikmetle bakan
Yağmur damla damla, akar yarışmaz

Yollar damar gibi, kan taşır beyne
İnsanlar kavuşur, dağlar kavuşmaz
Sıla gurbettedir, bilmece sırdır
Hakk’â koşan, gayrısına danışmaz

Malkoç Ali yazar, kâinat sanat
İbretle bak bitmez, sona ulaşmaz
Uçmak için kula, gerekmez kanat
İnancıyla göçen, kine bulaşmaz

Ali Rıza Malkoç 03/06/2006 Bursa