Tefekkür Şiiri - Candar İsmail İloğlu

Zakkumlar birer birer yolunur,
Biat ederler anlamsız karmaşalara.
Ardıçlar üçer beşer boğulur,
Baş kaldırırlar kifayetli sarmaşıklara!

Nice boyunlar gitmiş bu yolda
Kuru yaş'a, iyi kötüye,
Et tırnağa, kelle gövdeye,
Kan toprağa, canlar hüdaya.

Huşu saltanatı yer verecek,
Hülya kadırgaları kurulacak!
Lir akkorları saraylardan atılacak,
Kaval nefesi vadilerden varacak!

Kişinin saltanat kayığı yanacak.
Benlikler kaşık su'da boğulacak.
Gayzerde ısınan kirini atacak!
Peri şeytanla hur, ırmak lavla akacak!

Çelik sözler kavruk tenimi çizemedi.
Kızgın yıldızları ateşler karbon idealler!
Sürrealist çalışır ırmak perileri,
İncitir kedi tırnakları koca tepegözleri!
Phobos ve Deimos uyutur babasının korkusunu,
Savaşın dedesi bahane arar zaten kaosuna.
Korku ile dehşetin babası savaş, annesi güzelliktir.
Tohumlar atasının etrafında hınçla savrulur!

Fani, tanrı düşü kurar tanrısını seçmeden.
Tanrı seçer kullarını cımbızla samanlıkta.
Zühul gayzerde kaynar çöpe zarar gelmez,
Bedil'in ayağı takılırsa kül kalmaz tanrı dağında!

Er kişi yazdığımda ince iş ararsa,
Vukuu bulur mu kayyum atanırsa?
Ben bira içer, zulüm ederim.
Eğer şimşir tarak, şemşir kılıçsa!

Korkular zaaflara göre şekillenir;
Zaafında tek kalan terzidir,
Zaafında yardım arayan iğne ve ipliktir,
Zaafını ilan eden söküktür!

Doğan güneş batmak için,
Söylenen kelam duymak için,
Asaletli fikir yaşatmak için,
Tekerrürlü sitem küstürmek için.

Kalem, kağıt ve namluda süngü.
Abad, serzeniş, riyalarda küfür.
Saçından tel kopsa yüze tükür.
Vezir el keser, dünde yüküm!

Teganni eden botlar altında kal,
Kifayetsiz kelimelerin üstünde kal,
Alamut kalesinden kuş uçar,
Bağdat'tan kadavran kalkar!

Medresede eğitim gör alim.
Kalibresi ince porsuk korkak şair!
Talimsiz irfan, ipte asılan fani.
Kaldır kazan duramazsın fail!

Satır bir ete, bir kelleye insin.
Duygun yoksa acın mezarda dinsin.
Gönülsüz yar, yaşken eğilsin!
Hisler Sabit
Sözler Kavi
Dil Reşat
Fani insan!