Tefekkür Şiiri - Nuriye Akyol

Şöyle bir durdum bugün, düşündüm hâlimizi
"Dünya nasıl taşıyor" dedim, vebâlimizi.

Sığamadık dünyaya, kâinat dar geliyor
Müslümanca yaşamak mü mine ar geliyor.

Doymaz oldu gözümüz, gönlümüz kararmakta
Yoldan çıktı nefsimiz, geç kaldık uyarmakta.

Halden hâle geçerek değişip duruyoruz
Gökyüzüne uzanan binalar kuruyoruz.

Her şeyimiz eksiksiz olmalı, ederi yok
Allah birdir diyenin ahiret kederi yok.

Öyle bir zaman şimdi, analar ana değil
Evlât isyan halinde, atadan yana değil.

Ölüm yok gibi yaşar, ölene ağlaşırız
İbret almak bir yana, kalanı paylaşırız.

Gençlik yolu şaşırdı, yaşlı özenir gence
Yâ Rabb! Islah et bizi, kabre inmeden önce..

Bu nasıl bir zamandır, iyiliğin hükmü yok
Bulunmaz mı bir tane, özü sağlam, gönlü tok.!?

Ana babadan evlâ, köpekler ve kediler
Söyleme kederini içine göm, dediler.

Kul gaflet uykusundan ara ara uyanır
Şeytan örter üstünü, kul vakit erken sanır.

Vakit yok, vakit tamam, güneş battı, batacak
Ateşe odun taşır insanlar kucak kucak.

Farklı farklı olsada dünyada yollarımız
Aynı yöne gidiyor ey yolcu sallarımız.

Mihmân olduğun yerde ev sahibi gibisin
Sultan Süleyman olsan bir kefen sahibisin.

Hicranî çok düşünme, öteyi Mevlâ bilir
Kimin kalbinde ne var, birgün önüne gelir.

9/11/2022