Tefekkür Şiiri - Mustafa Dilekci

Düşündüm; geçen gezinirken bahçede
Otlar-çiçekler konuşur bir lehçede
Aynı toprakta sarmaş dolaş öyle ki
Ne îtiraz,ne isyan tek bir çehrede

Hayât haykıran öyle tüm âvâzıyla
Şu tablonun insan sırrını bir çözse
Kalkar mı bir el bir diğerine, ya bir söz
Kem yuvadan kopup bir gönlü incitse

Hiç sopa tutar mı bir el, bir kerrecik
Tutsa bir çiçeği okşasa, koklasa
Hisseden öz kalbini avuçlarında
Nasıl kıyar bir cana,hele mâsumsa

Böyle insan azmanlarını,bilmem ki
Emzirmedi mi, az şefkatle bir anne
Yontulmadan tezgâhtan fırlamış gibi
Boyanmaz mı merhametten az bir renge

Cana kıymanın nerde, kitapta yeri
Arş titrer, yer silkinir mazlum âhından
Almamış Hâbilî bir güzel değeri
Hâl ki, Kâbile âr, gitmeye ardından

Ey şefkati her zerreyi saran Rabbim
Herşeyi hikmetle yoğuran âlemde
Hikmeti ne? desem bu hoyrat varlığın
Susturur Habîbin beni hayâlimde....
01.08.2015-Astana
Mustafa Dilekci