Tefehhüm Şiiri - Yusuf İslam Akcan

Cezbetmiyor beni senden yana esen hiçbir ihtimal,
Tavrım sevdana küskün, içimde kopmuş bir ihtilal,

Bir cenkteyim halim harap, kılıcım tahtadan hallice,
İçimden bir ses “gözyaşı dökersen yenilirsin” dedi celallice.

Bu yük inmeyecek sırtımdan belli ki üflenmeden sura,
Mânâsı hiç olan bu hissin tahammülü yok bir kusura.

Ben ki bilmezdim yarama melhem, şefkatinden şifalı müdavi,
Seninle olana dek görmemiştim bir tebessümüne müsavi.

Yanıldım, kurak bahtımda değilmişsin bir vaha bile,
Sığındığımda gönül kapına göstermedin bir müsamaha bile.

Sen ki hapsettin beni bir hayal âlemine şimdi mefkûdum,
Can veren birisinin çığlıkları kadar acı veriyor sükûdum.

Kör talihimi tevazunun aydınlığı ile vurmalıydın zincire,
Bu fırsat, kaideleri bozacak bulunmaz bir istisna idi,
Bütün bu kargaşanın içinde savururken herkese hacire,
Seni eşsiz iltifatlarla anmam müstesna idi.