Tefeci Şiiri - Yusuf İslam Akcan

Kasvet denizinin ortasında, soğuk ve karanlık bir adadayım,
Ümidim çürümüş sanki, korkuyla derin bir tenhadayım.

Tarifi mümkün değil hüznümün, katlanır her gece ağır ve feci,
Menzilde selameti kollarken anladım, hayat acı, kader tefeci.

Hayırlısı vazgeçmek belki, yarınlarımın zerafet kokan hevesinden,
Adına aşk dedikleri bu hevesin, zehir eksik olmuyor kesesinden.

Elbet gırtlağıma çöken bu karanlığın canını bir güneş alacak,
Yarınlara sakladığım hevesler için birileri dünümde kalacak.

Aşk dedikleri bu his var olmuş içi ateş dolu tuzaktan,
Belli ki kıvranarak hasretle seyredeceğim ufukta kayboluşunu uzaktan.

Ah insanoğlu ah, gülünce bahtın ak da ağlayınca mı kara,
Gönlü güzele kıymet vermezsen, gönlünden eksik olmaz yara.

Hayat dedikleri imtihanlar silsilesi,
Her şerrin bağrında bir hayır saklı,
Ümidimi kırsa dahi kaderin sillesi,
Bahtım elbet kaderimden alacaklı.