Teessür İçindeyim Şiiri - Enver Ünver

Teessür içindeyim
Bakmayın benim güldüğüme
Her taraf hazan her taraf toz duman
Duygularımın
Mazide kaldı, geldi geçti o zaman zindanı?
Anılarım bohça bohça bir yerde kaldı Unutmuşum
Savaş sonu mağlup nefer gibi dönen sürgünden,
Bir kız olacaktı . Sorduklarım Yakınınmı dediler,
Bulmalıyım dedim, Şimdi arıyorum.
Resmini buldum. Sevinçliyim
Kazulet gibi duran hayatın karşısında ,
Gayesiz, kurumuş sazlıkta saz kargılarını düşündüm.
Kavalımda çalamadığım türküleri...
Çakır dikenlerini, gevrek kenger çalısını,
Uzaktan geçip giden yük hayvanlarını,
Çatlamış yanarak, susuzluktan kızıl toprakları
Bu hayattan hiç fütur etmiyen gergedan böceklerini
Çavdar taşıyan karıncaları,
Oğlak dönencesinde aç kalanları,
Çöl diyarında ince yaprakları,
Alevlere teslim olmayan sahra otlarını düşündüm.
Hülasa saysam bir bir dünyanın dış yüzünü,
Bir hayal patikasında sonsuz iz sürmek
Erişilmez potaya attığımmı bunlar? Bilmiyorum.
İrkiliyorum;
Her gördüğüm güzelden biri korkunç geliyor bana
Eskiden buralarda dırakulalar varmış, bir mitoloji
Hayat bana katır tırnağı olmasın istiyorum ,
Tebessüm etsin yeter;
Olsunlar, ama ateşle gelmesinler ebabiller
Sahralarda olsun ama savaşa gelmesin filler
Zümrüt siyah gözleri bana baksın o kızın
Yanlışmıyım?
Hangisi doğru gönüllerde figüran ıslak figanın,
Hayatın resmini böyle çiziyorum,
Yalın ayak yürümek istiyorum dünya düzlüğünü,
Fakat esir almış sanki dünyayı sayeban,
Ben her yerde gülmek istiyorum,
Ah neden her şey yaban, neden?
Ben kara gözlü kızı seviyorum.
Ben dünyanın her yerinde o kızı seviyorum
Ben onu arıyorum
Ben o kızı seviyorum.
Enver Ünver